Сиючаҳор сол қабл халқи тоҷик ба ормони деринаи худ расида, соҳибистиқлол гардид. 9 сентябри соли 1991 барои миллати мо ҳамчун рӯзи тақдирсоз ва оғози давраи навини давлатдорӣ бо хатти заррин сабт ёфтааст.

Дар давоми ин солҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон роҳи бунёдкорӣ ва созандагиро пеш гирифта, ба комёбиҳои назаррас ноил гардид. Агар имрӯз ба рушди кишварамон назар афканем, дида мешавад, ки истиқлолият барои ҳар шаҳр ва ҳар гӯшаи Ватан равзанаи имкониятҳои нав гардид.

Шаҳри мо низ, ки ҷузъи ҷудонопазири Тоҷикистони соҳибистиқлол аст, дар ин муддат ба комёбиҳои бузург даст ёфт. Бо дастгирии бевоситаи Ҳукумати мамлакат ва заҳмати мардуми заҳматқарини шаҳр:

• инфрасохторҳои иҷтимоӣ ва иқтисодӣ рушд ёфта, мактабу кӯдакистонҳо, марказҳои тандурустӣ ва майдонҳои варзишӣ бунёд гардиданд;

• роҳу кӯчаҳо таъмиру таҷдид шуда, симои шаҳр рӯз аз рӯз зеботар мегардад;

• иқдомҳои зиёди ободонӣ ва кабудизоркунӣ амалӣ гардида, муҳити мусоид барои зиндагии орому хушбахтона фароҳам оварда шуд;

• соҳибкорӣ ва истеҳсолот рушд намуда, ҷойҳои нави корӣ ташкил гардиданд, ки ин ҳама сатҳи зиндагии мардумро боло бурд.

Ҳамаи ин дастовардҳо самараи ваҳдату ҳамбастагии мардум ва роҳбарии хирадмандонаи Пешвои миллат мебошанд. Мо, сокинони шаҳр, хуб дарк менамоем, ки истиқлолият неъмати бузург ва муқаддас аст ва ҳифзу таҳкими он вазифаи ҳар яки мост.

Ба ифтихори 34-солагии Истиқлолияти давлатӣ тамоми ҳамдиёрони азизро самимона табрик гуфта, бовар дорем, ки бо талоши муштарак, меҳнати софдилона ва садоқат ба Ватан, шаҳри моро боз ҳам ободтару пешрафтатар хоҳем кард.

Истиқлолият поянда бод! Тоҷикистони азиз шукуфо бод!

Муовини якуми Раиси шаҳри Конибодом Шуҳрат Шокирӣ